şen kahkahalara, çin çin kadeh tokuşturmalara hazır.şimdiden mutlu yıllar hepimize...

pazar tembelliği

aayvalıkta yılın son gün batımı.

havada pamuk şeker bulutları var, bulutları izliyoruz.

havada pamuk şeker bulutları var, bulutları izliyoruz.

bu hayatın her şeyi aldatmacaymış, bunu seni kaybedince anladım. bazı sevdiklerimiz hiç ölmeyecekmiş gibi gelir. yine uzun kahvaltılar yaparız, gerçekleşmeyecek hayaller kurarız, “çay koy yoldayım” mesajları atarız sanıyoruz. ne de olsa hep birlikteyiz, mesafeler olsa bile günleri sayarız.birini kaybedince kapanan kapıyı, artık ışığı hiç yanmayacak evi, evinin sokağı, dağılan hayatları, eksik hayalleri insanın kalbinde her an kanayacak hiç iyileşmeyen bir yara olarak kalıyor.en sevdiği renk, en sevdiği yemek, en çok dinlediği şarkı… her özel günde, her bir mevsimde, bazı şeylerin ilkinde belki sıradan bir konuşmayı yaparken, bir şeye kahkahalarla gülerken, gördüğünüzde “o bunu çok sever” dediğiniz her şeyde sizi sağır edecek bir çığlık kopuyor içinizde.rastgele yoldan geçen biriyle göz göze gelince “içimdeki acıdan habersiz” diye düşündükçe dünyanın en acılı insanının kendi olduğuna inanıyor.ilklerin yeri hep ayrı olur derler, ilk kaybımsın.

rize'de sıradan bir gün diye başlık açma fikri çık aklımdan..

“the mind says there is nothing beyond the physical world; the heart says there is, and ı've been there many times” rumi

kahve eşliğinde bir takım hazırlıklar

kahve eşliğinde bir takım hazırlıklar

galata kulesi

sunday, chainsaw, fresh air cart curt

bir kuş gibi özgür olmak.

ben başladım.