belki bir söz yığını, yıllar var konuşulmamış,çıkarlar kar yangını her biri duyduğu yerden,yüzleri, saçlarıyla, bir de gözbebekleri,asılırlar boşluğa çocuksu seslerinden,birtakım dünyalarla önce ve güzelkış güneşi, sarmaşık, kim ne anlıyor sanki ölümden? * *