aslan aslan

kazım büfe akşamı.

yemek yapmayı seviyorum terapi gibi.

drrr... pısss...

evde sıkıldım otur otur, dışarı çıkıp avmye girip iki insan göreyim hem de kitapçıya ugrayayim dedim. kalabalık ve kapali mekan boğdu beni istedigim kitabı da bulamadim. kendime yemek ismarlayip ciktim ve otobuse bindim yolun kenarinda biraktigim atimin yanina geldim. otobüse at almiyorlarmış neymis efenim kent kartı yokmus. oyyyy guzum benim hadi gel evimize donelim :*

şu anın değil de olmak istediğim anın fotoğrafını bırakıyorum buraya.

'güncel gürsel artıktay- uzak yol' eşliğinde

göğe bakma durağı. gökyüzünden sonsuzluğa açılan yol... burdan diğer tarafa geçme şansımız var mi acaba?

yeğenle kaliteli zaman